خاطرات متهم ردیف اول...

۲۳
اسفند
مدت طولانیه دوست نداشتم چیزی بنویسم! نه اینجا نه تو سر رسید خصوصی هر ساله ام!
دوست داشتم این روزا بدون ثبت بگذره و فقط تو ذهنم، احساسم و روحم ثبت بشه... خیلی وقته حوصله توضیح دادن خودم حتی به خودم ندارم!

البته این مسئله به این معنی نیست که روزهام خیلی بد و سخت می گذشت یا برعکس. Ups and downs همیشه هست و عین نوار قلب نشون میده که ما زنده ایم:)

مهم اینه که نشون بدی لیاقت زنده بودن رو داری! لیاقت کسی که روی این کره خاکی زندگی می کنه و باید انسانیت گسترش بده!

رک بگم دوست ندارم دستاوردهای امسالم بررسی کنم. شاید امسال بی فایده ترین سال عمرم بوده! شاید هم برعکس سکوی پرتابی به سوی بالاتر ها  و رسیدن به چیزهایی که کل عمرم پاش گذاشتم.

به هر حال داره تموم میشه و اتفاقا خوشحالم که امسال تموم میشه.
وقتی با خودم خلوت می کنم می فهمم بهترین حالم وقتایی که عقل و احسسم باهم همسو هستن و امیدوارم همیشه همینطوری باشه و هیچ وقت مجبور نشم بینشون یکی انتخاب کنم.

امیدوارم سال جدید برای همه پربرکت باشه...
برای همه موجودات